Anna van Hogendorp

Zij woonde in Den Haag, deed veel liefdadigheidswerk en liet haar stem horen op verschillende manieren. De broodnodige kennis vergaarde ze in haar jeugd door het bijwonen van lezingen en congressen en door te lezen in de studieboeken van haar broer. Ze ging schrijven: liedteksten, essays en biografische schetsen. En, wat ik het mooiste vind, ze schreef een voorloper van het boek 1001Vrouwen. Haar boek heet ‘Geloofsgetuigen. Galerij van christelijke vrouwen van de eerste eeuwen des christendoms tot op onzen tijd’.

De meeste tijd besteedde ze aan het tegengaan van prostitutie. Omdat ze vrouw was, mocht ze geen lid worden van de NVP (Ned. Ver. tegen de Prostitutie). Daarop richtte ze, samen met haar zus en dankzij internationale steun, de Vrouwenbond op. Daarmee wilden ze het zedelijk bewustzijn verhogen. Zo organiseerde ze onder andere een petitie aan de Tweede Kamer tegen de handel in vrouwen en meisjes. Het werd massaal ondertekend en leidde tot de eerste internationale verdragen tegen vrouwenhandel.

Ze pleitte voor ‘christelijk feminisme’ want als gelovige vrouw kon je prima de heiligheid van het huwelijk hooghouden, de specifieke verschillen tussen man en vrouw niet uit het oog verliezen en toch vinden dat de vrouw niet haar ‘rechte, eigenlijke plaats heeft in de samenleving’. Het kon maar beter gezegd zijn.

Zo kon het gebeuren dat ze pleitte voor het vrouwenkiesrecht, was ze actief in vrouwenorganisaties en zette ze zich in voor de oprichting van een opvangplek voor dakloze vrouwen in de rosse buurt. Ze organiseerde acties voor een verbod op bordelen en vrouwenhandel. Onderhand lag ze in de clinch met de NVP die nog steeds geen vrouwen in het bestuur wilden, want dat zouden ze niet aan kunnen. De Vrouwenbond en de NVP streden echter wel voor hetzelfde doel en zodoende werd uiteindelijk de Wet tot Bestrijding van Zedeloosheid aangenomen, maar alle credits hiervoor werden door de NVP geclaimd.

Ze had een duidelijke mening over de minderbedeelden en drong die aan ze op zoals iedereen in haar positie in die tijd deed. Maar daar liet ze het niet bij. Ze wilde echt de prostitutie aanpakken en boekte daarin succes. Ze was het levend voorbeeld voor mensen uit haar omgeving zien dat geloof en feminisme echt wel samen konden gaan.