Cornelia Katz

Cornelia Frida Katz (1885-1963) 25-05-22
Zij verloor al vroeg haar vader, een links-liberale strafpleiter. Ze studeerde rechten aan de UvA en al in die tijd had ze interesse in de vrouwenbeweging en rolde ze zo in een plaatselijk bestuur. Haar proefschrift was op het scherpst van de snede van strafrecht en civiel recht toen ze onderzocht waar nou eigenlijk het aftappen van stroom onder viel. Hiermee schreef ze gelijk geschiedenis want het werd overgenomen door de Hoge Raad.

Ze werd advocaat en procureur, richtte zich op kinder- en familierechtzaken en was het eerste vrouwelijk lid van de Hoge Raad van Arbeid. Daarnaast maakte ze ook in hoog tempo carrière in de politiek. 1919: lid van de CHU (Christelijk-Historische Unie), 1919: hoofbestuurslid CHU én NL Christen-Vrouwenbond, 1921: gemeenteraadslid in Amsterdam, 1922: parlementslid. Ze richtte zich strafrecht en volkhuisvesting en -gezondheid. In 1e instantie stelde ze zich onafhankelijk op en streed ze voor het recht van vrouwen om te werken en om bestuurlijke functies te vervullen. Later, mede onder invloed van de crisis, liet ze haar principes varen en stemde hetzelfde als haar mannelijke collega’s; tegen meer gelijkheid voor vrouwen. Onderhand was ze presidente van de Nationale Vrouwenraad en vertegenwoordigde ze de raad op internationale congressen. Ook in de landelijke advocatuur was ze in verschillende organisaties actief en ging ze naar congressen in het buitenland. Ze schreef een rapport over het gevangeniswezen: een pleidooi voor verbetering van vrouwengevangenissen. Dat was haar laatste wapenfeit.

Want op 52-jarige leeftijd trouwde ze met een baron, weduwnaar met 4 kinderen. Hij werd burgemeester in Nunspeet en zo kwam er een einde aan haar Amsterdamse raadslidmaatschap. Ze bleef nog wel 4 jaar parlementslid, maar trad terug toen de bezetter haar een pensioen bood en haar man was ziekelijk. Dat is haar na de oorlog wel kwalijk genomen.

In de eerste periode van haar carrière had ze een feministische instelling, maar ze heeft er nooit een geheim van gemaakt dat ze vond dat de natuurlijke taak van de vrouw in het gezin lag, als ‘hulpe der man’. ‘Wie een taak thuis heeft, blijve thuis’.