Margaretha Snouck van Loosen

Via de familie van haar moeder waren ze rasechte Enkhuizenaren; een koopmans- en regentengeslacht. Pa, ma en de 6 dochters woonden in een prachtig pand, hartje stad. 1 Zus overleed, 2 trouwden, maar kregen geen kinderen en Margaretha en de 2 overgebleven zussen bleven ongehuwd. Met z’n drieën deden ze veel voor de stad. Zo kwam er een school voor godsdienstonderwijs en een naaischool.

Maar, je raadt het al, al haar familieleden overleden en zij bleef achter met een flink vermogen. Ze werd in de stad dan ook ‘de dame ‘ genoemd.

Toen zij overleed, liet ze 8 miljoen gulden achter. 2 Miljoen was voor familieleden, vrienden, personeel en de 2 schooltjes. De rest was bestemd voor een fonds ‘tot weldadige doeleinden onder haar familienaam. Jammer genoeg beschouwden de executeurs zichzelf als erfgenamen. Dat leverde nogal wat protest op van de fam. Van Loosen. Uiteindelijk zijn er toch wensen van haar ingewilligd. Zo werd het familiehuis een huis waar alleenstaande dames van fatsoenlijke stand konden wonen.

Maar het meest bekend is het Snouck van Loosenpark waar 50 arbeiderswoningen van behoorlijke grootte werden gebouwd; een van de eerste sociale woningbouwprojecten in Nederland. Dat zijn, nog steeds, hele mooie woningen met, voor die tijd, de nieuwste snufjes. Zo hoefde de emmer van de poepdoos niet meer door het huis worden gesjouwd, maar kon deze er aan de buitenkant van het huis uit worden gehaald. Dan heb je wel de wet van de remmende voorsprong, want de huizen kregen pas een badkamer in de jaren ’80.

Het fonds stelt niet meer zoveel voor als vroeger, maar de naam Snouck van Loosen is bekend bij iedere inwoner, want het park, het woonhuis, het fonds én de stichting voor godsdienstonderwijs dragen nog steeds de familienaam.