Maria Swanenburg

Na een jaar of 10 had ze het helemaal gehad met het armoedige leven wat ze leidde en bedacht een oplossing. Nog steeds zeer hulpvaardig hielp ze familieleden en buren met het afsluiten van begrafenisverzekeringen. Vervolgens werd diegene vergiftigd met arsenicum en overleed. Mie was de begunstigde… Ze sloot ook verzekeringen af zonder dat de betrokkene ervan op de hoogte was.

Na dit een paar jaar gedaan te hebben, werd ze steeds overmoediger en vergiftigde 3 leden uit 1 gezin. Dat liep in de gaten: Goeie Mie werd opgepakt en direct werden nog 13 lichamen opgegraven: ook allemaal vergiftigd. Het bleek dat ze zo wel 90 mensen om het leven had gebracht. Tijdens de behandeling van de strafzaak kreeg ze een advocaat toegewezen. Hij noemde haar een vergissing van de natuur en twijfelde aan haar toerekeningsvatbaarheid. Maar uit het medisch rapport blijkt dat ze bij haar volle verstand was en zijzelf heeft geen moment spijt gehad van wat ze heeft gedaan. Haar enige verzoek was een genadige straf. De zaak was zo uitzonderlijk dat de nationale én de internationale pers er verslag van deden.

Ze werd veroordeeld tot een levenslange tuchthuisstraf en zat eerst in Den Bosch en later Gorinchem. Ze heeft nooit gesproken over de toedracht. In eerste instantie dacht men dat het haar ging om de premie, maar ze heeft ook verschillende mensen om het leven gebracht waarvoor ze geen verzekering had afgesloten. Het lijkt erop dat ze genoot van het feit dat ze kon beslissen over leven en dood. Ze heeft verschillende aanvragen voor gratie gedaan, maar die zijn geen van alle ingewilligd. Uiteindelijk is ze, na 40 jaar opsluiting, en een langdurig ziekbed overleden en begraven op een katholieke begraafplaats, dat dan weer wel.

Naar aanleiding van deze zaak zijn er een aantal dingen veranderd. Het was niet meer zo eenvoudig om zware vergiften aan te schaffen. Het afsluiten van een verzekering voor iemand anders werd bemoeilijkt. En artsen gingen minder laks om met de lijkschouwing van mensen uit de arbeidersbuurten.