Betsy Repelius

Zij maakte schilderijen en aquarellen. Er zullen weinig mensen zijn die haar werk en naam kennen. Waarom dat zo is, daar kom je zo achter.

Ze groeide op in een welvarende familie met een invloedrijke vader die niet kon voorkomen dat zijn eigen dochter kunstschilderes wilde worden. Ze ging naar de Rijksacademie voor de Beeldende kunsten. Eén van de vriendschappen die daar ontstonden, was met de veel bekendere Thérèse Schwartze. Op de schilderijen en aquarellen van Betsy zie je huiselijke voorstellingen. Ze had haar eigen niche, namelijk het weergeven van straatjongens die ze tijdens vakanties en weekenden van straat plukte en afbeeldde samen met hun broers of vrienden. Ze exposeerde regelmatig met haar werk op binnen- en buitenlandse tentoonstellingen. Haar werk kreeg goede kritieken en werd meerdere malen onderscheiden. Maar er waren ook echt negatieve kritieken bij. Ze vroeg tussen de 80 en 750 gulden per werk in een tijd waarin haar vrouwelijke collega’s tussen de 100 en 300 gulden vroegen.

Betsy had een goed netwerk in de Amsterdamse kunstwereld. Zoals met Thérèse Schwartze, diens zus Georgina en nicht Lizzy Ansingh en Marie Heineken. In haar huis woonde ook een muzieklerares en een vrouwelijke arts. Voor de ongetrouwde Betsy waren die vriendschappen goud waard.

Na haar overlijden wordt ze herdacht als dat ze toch wel tot de meer traditionele schilders behoorden, maar zich zeker ook openstelde voor nieuwe vormen van kunst. Net als haar hart stelde ze ook haar atelier-huis open voor collega’s, jong en oud. Haar huis was trouwens bijzonder, want het was gebouwd door Cuypers (de architect van het Rijksmuseum) en Mondriaan had 2 plafonds beschilderd.

Dan hebben we dus te maken met een kunstenares die nu bijna niemand meer kent en die, al in haar tijd, kritieken kreeg die erg negatief waren. Aan de andere kant een vrouw die haar eigen huis in opdracht liet bouwen en inrichten door bekende figuren, die goed geld vroeg voor haar schilderijen en ze ook voor die prijs wist te verkopen.

Link naar boek: https://tijdschriftholland.nl/recensie-repelius-saar/