Henriëtte Ronner-Knip

Ze (1821-1909) groeide op in een Amsterdams gezin waarvan de ouders niet getrouwd waren. Althans, haar vader was wel getrouwd, maar niet met haar moeder en toen hij eenmaal gescheiden was…trouwden ze alsnog niet. Ze verhuisden geregeld en woonden zelfs een paar jaar in Parijs. Haar vader en grootvader waren kunstschilder en ook Henriëtte stond als 4-jarige al achter haar eigen ezel. Dus het kunstenaarsschap zat echt in de familie

Ze schilderde landschappen en ook scènes met boerderijdieren. Al tijdens haar pubertijd leverde ze haar aandeel in de inkomsten. Haar vader was ziek en dus moesten zij en haar broer geld in het laatje brengen. Na het overlijden van haar ouders ging ze samenwonen met Feico in Amsterdam en werd het eerste werkende vrouwelijke lid van Arti et Amicitae. Ze ging zich steeds meer specialiseren in het schilderen van honden. Echte bekendheid kreeg ze toen ze overschakelde op het schilderen van poezen en kittens. Ze wist ze meer en meer natuurgetrouw weer te geven en onder allerlei omstandigheden; van lekker lui tot het uithalen van kattekwaad. Het was een gat in de markt! De poes werd steeds meer geliefd als huisdier van rijkere burgers en nu konden ze ook nog een schilderij aanschaffen waarvan zelfs de achtergrond overeen kwam met hun interieur.

Haar man had zelf geen werk. Dus ook nu was Henriëtte de kostwinner. Hij deed de marketing en P.R. wat ook bijna een dagtaak moet zijn geweest, want ze exposeerde vaak en ook in het buitenland. Hiermee zette ze zichzelf op de kaart en dat zag ze terug in het financiële plaatje. Vroeg ze rond 1840 nog 200 gulden voor een werk, 40 jaar later lag de prijs op gemiddeld zo’n 2000 gulden!

Geheel in de familietraditie leidde ze ook haar 5 kinderen weer op in de kunst. Aan het eind van haar leven werd geridderd en na haar overlijden was iedereen het er over eens dat zij DE poezenschilderers was. Men zou haar beslist niet vergeten. Het ging anders want jarenlang vond men de speelse katjes te schattig en daardoor werd het niet serieus genomen. Maar de laatste 20 jaar is dat wel veranderd en zijn er ook exposities geweest met haar werk. Onder kenners is haar werk echter altijd geliefd gebleven en wordt er goed geld voor betaald.